qəflətən

z. <ər.> Qəfildən, birdən, gözlənmədən, xəbərsiz, təsadüfən. <Müsyö Jordan:> Əlbəttə, sehrdir, mat qalmalı işdir, bir türfətüleyndə qəflətən Parij xarab olubdur. M. F. A.. Su kənarında qəflətən naçar; Bir quzu bir gün oldu qurda düçar. A. S.. Atamın qəflətən ölümü sağalmaz bir yara kimi uzun müddət qəlbimi ağrıtdı. A. Ş..